vakantie, verdriet, gemis, overlijden

Waar voor velen de vakantieperiode een tijd is om naar uit te kijken is het voor iemand wiens partner overleden is juist een periode waar het verdriet en gemis extra benadrukt wordt. Je kan er dan ook erg tegen opzien. In dit blog een verhaal over de eerste keer  dat ik alleen op vakantie ging na het overlijden van mijn partner.

Zomervakantie

De zomervakantie komt er aan. Jaarlijks een bijzonder prettig vooruitzicht. Maar na het overlijden van je partner kan je juist als een berg opzien tegen de vakantie. Mensen vragen je “waar ga jij naar toe?” Ja, waar ga ik naar toe? Blijf ik thuis met mijn verdriet en met mijn hoofd onder de dekens? Ga ik toch mee met die lieve vrienden, zie hen gelukkig zijn samen waardoor ik het gemis nog meer voel? Of moet ik me niet aanstellen en ga ik “gezellig”in mijn eentje ergens naar toe? Van de gebruikelijke voorpret is even helemaal geen sprake. “Hoe kom ik in hemelsnaam die vakantiedagen door?”

Out of Africa

Heb je de film out of Africa gezien? Uitgestrekte savannes,, fascinerende wildernis, de avontuurlijk Denys Fynch Hatton, de wilskrachtige Karen Blixen en de prachtige ingetogen muziek die de beelden ondersteunde. Zo wilde ik me voelen dus daar moest ik naar toe, die eerste vakantie na het overlijden van mijn partner.

Uitgezwaaid door 2 zussen met een nogal bezorgde blik in hun ogen, op weg naar een tentje in de bush, omringd door de Big 5. Fantastisch toch? Niet alleen het vliegtuig steeg op. Mijn arm besloot op de een of andere onverklaarbare manier hetzelfde te doen. Stel je voor je zit naast iemand die steeds haar arm de lucht in steekt en met de andere probeert deze tegen te houden. Ik had er geen enkele controle over. Het gebeurde gewoon. Bizar.

Varen op de Okavango in een uitgeholde boomstam. Een met pijl en boog gevangen impala aan het spit. Gamedrives die de werkelijk schitterende natuur met al haar wilde dieren in hun natuurlijke habitat lieten zien. De indrukwekkende Victoria Falls. De geur van smeulend hout. De prachtige zonsondergangen die ervoor zorgden dat de hemel rood kleurde. Het was er allemaal. Maar ik was er niet. Niet echt in ieder geval.

Raften op de Zambezi. Een mooie weerspiegeling van waar ik dan wel was. Geen gelijkmatig, rustig kabbelend riviertje maar angstaanjagende, onvoorspelbare, kolkende massa’s water met stroomversnellingen met onheilspellende namen als the Washing Machine en the Centrifuge. Uiteraard was ons rubberbootje niet bestand tegen zoveel geweld en sloeg meerdere keren om. Zie dan nog maar eens levend uit het water te komen was ons vooraf nog verteld. Tot mijn eigen verbazing verdronk ik niet maar werd ik door een paar sterke armen aan de kraag van mijn reddingsvest uit het water zo de boot weer ingetrokken.

Hartezeer

Ik was al lang weer opgedroogd en het rillen was dus niet van de kou. Wat was er dan toch de hele tijd met me aan de hand? Het antwoord kwam van een van mijn medereizigers; “jij hebt hartezeer!” De pijn op mijn borst die ik de hele tijd voelde was dus geen voorteken van een hartaanval? De verwarring, angst en paniek die ik voelde, het kwam allemaal door verdriet. Een ander soort diep verdriet weliswaar dan dat ik ooit hiervoor gevoeld had. Ik was er als aangeschoten wild voor op de vlucht geslagen naar het verre Afrika. Maar ik nam het mee. Er viel niet aan te ontkomen.

Niet bepaald een succesverhaal die eerste vakantie na het overlijden van mijn partner. Of juist wel? Ik leerde dat vluchten voor mijn verdriet geen zin heeft. Ik moest er dwars door heen. Ik leerde ook dat je niet zo snel “verdrinkt”. Dat er altijd wel iemand is die je ziet. Dat het ok is om even niet ok te zijn. Dat de zon ondergaat en ook altijd prachtig opkomt. Oh ja, en dat malariapillen niet bepaald bevorderlijk zijn voor de geestelijke toestand waarin he verkeert.

Het is belangrijk om ruimte te kunnen, mogen en durven geven aan je verdriet. Ook wanneer je op vakantie bent. Of dat nou thuis is met een dekentje en een kopje thee op de bank, of waar dan ook ter wereld. Wees vooral een beetje lief voor jezelf en doe je niet sterker voor dan je nu bent. Verdrietig zijn mag en vakanties zijn hoe dan ook heerlijk!

Wil  je liever niet alleen op vakantie maar er wel even volledig verzorgd op uit met gelijkgestemden?
Kijk dan eens bij deze vakanties